ICO و IPO چیست و چه تفاوت هایی باهم دارند؟
تاریخ انتشار : مهر ۲۶, ۱۴۰۲ تاریخ به روز رسانی : دی ۲۴, ۱۴۰۲ نویسنده : سعید نذری زمان مورد نیاز مطالعه : 27 دقیقه تعداد بازدید : 113 بازدیددر دنیای اقتصاد و مالی، دو اصطلاح مهم و پرکاربرد به نام‌های “ICO” (Initial Coin Offering) و “IPO” (Initial Public Offering) وجود دارند که به طور گسترده در بخش‌های مختلف صنعت به کار می‌روند. این دو روش، نقطه تمرکز بسیاری از توجه‌ها، گزارش‌ها و بحث‌های مالی و تکنولوژی شده‌اند. اما آیا واقعاً می‌دانیم که ICO و IPO چیست و چه تفاوت‌هایی باهم دارند؟
در دنیای مالی و تکنولوژی امروز، دو مفهوم مهم به نام “ICO” و “IPO” نه‌تنها به عنوان واژگان معمول در صنایع مالی و تکنولوژی شناخته می‌شوند، بلکه به عنوان دو روش برجسته جذب سرمایه نیز شناخته می‌شوند. اگر به دنبال راهی برای جذب سرمایه برای شرکت‌تان هستید یا به عنوان یک سرمایه‌گذار در دنیای دیجیتال و سهام‌داری فعالیت دارید، باید با این دو مفهوم آشنا باشید.
Initial Coin Offering (ICO) و Initial Public Offering (IPO) دو روش اصلی برای یک شرکت یا پروژه به منظور جذب سرمایه از بازار مالی استفاده می‌شوند. هر کدام از این روش‌ها دارای ویژگی‌ها و قوانین مخصوص به خود هستند و در دنیای مالی و تکنولوژی تعیین‌کننده‌های مهمی هستند.
در این مقاله، ما به بررسی عمیق‌تری از عرضه اولیه سکه چیست (ICO) و عرضه اولیه سهام چیست (IPO) می‌پردازیم. ما به تعریف، فرآیند، مزایا و معایب هر یک از این روش‌ها خواهیم پرداخت و تفاوت ICO با IPO به طورکامل بیان خواهیم کرد.
آموزش رایگان ارز دیجیتال در نیم ساعت
همین الان با وارد کردن اطلاعات خود در فرم، دوره آموزش ارز دیجیتال را به صورت رایگان دریافت کرده و 10/000 تومان شارژ هدیه دریافت نمایید.
ICO و IPO چیست؟
ICO و IPO دو مفهوم مهم در دنیای اقتصاد و مالی است که برای بسیاری از افراد ممکن است کمی پیچیده به نظر بیاید. این دو اختصار به ترتیب به Initial Coin Offering (ICO) و Initial Public Offering (IPO) اشاره دارند و هر دو به تجمیع سرمایه برای یک شرکت یا پروژه مالی مرتبط هستند.
در یک جمله، ICO به فرآیند جذب سرمایه برای پروژه‌های مبتنی بر تکنولوژی بلاکچین، معمولاً با ارائه توکن‌های رمزارز به سرمایه‌گذاران، اشاره دارد. این فرآیند بسیار نسبت به ICO بی‌نیاز از میانجی‌ها و معامله‌گران بوده و برای استارتاپ‌ها و پروژه‌های نوپا فرصتی مناسب برای جذب سرمایه فراهم می‌کند.
در مقابل، IPO به فرآیندی اطلاق می‌شود که یک شرکت خصوصی از مالکیت خصوصی به مالکیت عمومی تغییر می‌دهد و به سهام‌عام‌آوری مشهور است. این فرآیند اغلب به انتشار سهام به عموم و معاملات آنها در بورس اوراق بهادار منجر می‌شود. IPOها معمولاً برای شرکت‌های بزرگ و بالغ بر روی تعداد سرمایه‌گذاران عمده، محدود نیست و به آنها امکان دسترسی به منابع مالی بسیار بزرگتر و دسترسی به عموم سرمایه‌گذاران را می‌دهد.
در این مطلب به بررسی و مقایسه اصول، مزایا و معایب هر یک از این روش‌های جذب سرمایه می‌پردازیم و تفاوت‌های ICO و IPO را برجسته می‌کنیم. همچنین، اهمیت این دو روش در ساختار اقتصاد جهانی و تأثیر آنها بر شرکت‌ها و سرمایه‌گذاران را مورد بررسی قرار می‌دهیم. به این ترتیب، شما خواننده عزیز می‌توانید تصمیم بهتری در مورد جذب سرمایه برای پروژه یا شرکت خود بگیرید.
ICO چیست؟
ICO مخفف عبارت “Initial Coin Offering” است. این مفهوم ابتدا به ویژه در دنیای ارزهای دیجیتال و بلاکچین شناخته شد و به معنای “عرضه اولیه سکه” یا “پیشنهاد عمومی اولیه ارز دیجیتال” استفاده می‌شود. در یک ICO، یک شرکت یا پروژه تازه‌تأسیس که قصد دارد ارز دیجیتال جدیدی را به عنوان یک ابزار مالی جدید معرفی کند، ارز خود را به عموم سرمایه‌گذاران عرضه می‌کند. افراد و سرمایه‌گذاران می‌توانند در ICO از طریق خرید توکن‌های ارز دیجیتال شرکت مشارکت کنند.
توکن‌ها در یک ICO به عنوان واحدهای ارزی معاملاتی عرضه می‌شوند و به عنوان ابزار مالی برای حمایت مالی از پروژه یا شرکت مورد استفاده قرار می‌گیرند. این توکن‌ها ممکن است ارز دیجیتال باشند که بر پایه بلاکچین تکنولوژی عمل می‌کنند یا به نوعی واحد معاملاتی مخصوص به پروژه باشند. عرضه اولیه سکه ICO به معنای ارائه ابتدایی توکن‌های ارز دیجیتال در یک ICO به منظور جذب سرمایه برای یک پروژه یا کسب و کار مبتنی بر بلاکچین می‌باشد.
ICOها به عنوان یک روش نوین برای جذب سرمایه مورد توجه قرار گرفتند و به خصوص برای شرکت‌های استارتاپ و پروژه‌های نوپا به عنوان راهی برای جذب سرمایه‌گذاری بیشتر شناخته می‌شوند. این روش معمولاً به توسعه ارزهای دیجیتال جدید، برنامه‌های زنجیره‌بندی، پروژه‌های توسعه دیجیتال، و ابزارهای مالی مبتنی بر بلاکچین اختصاص دارد.
به عبارت دقیق‌تر، ICO یک روش جذب سرمایه است که توسط شرکت یا پروژه‌ای تازه‌تأسیس انجام می‌شود، و در این روش ارز دیجیتال جدید به عنوان توکن‌های مختص پروژه عرضه می‌شود تا از طریق خرید و نگه‌داری این توکن‌ها، سرمایه‌گذاران به پروژه حمایت مالی کنند و در مقابل توکن‌های ارزی دریافت کنند. این نوع جذب سرمایه به طور معمول از طریق اخذ ارزهای دیجیتال معروف مانند بیت‌کوین (Bitcoin) یا اتریوم (Ethereum) صورت می‌گیرد.
تاریخچه ICO
تاریخچه ICO (Initial Coin Offering) به عنوان یک روش نوین جذب سرمایه در دنیای ارزهای دیجیتال و بلاکچین به اوایل دهه 2010 بازمی‌گردد. در اینجا چند نکته کلیدی از تاریخچه ICO ذکر می‌شود:
- 2013 – 2014: در سال‌های ابتدایی ارزهای دیجیتال مانند بیت‌کوین به تدریج محبوبیت یافتند. در همین زمان، توسعه‌دهندگان پروژه‌های جدید با تکنولوژی بلاکچین شروع به استفاده از ICO به عنوان یک راه برای جذب سرمایه شدند. پروژه‌های اولیه معمولاً به تبدیل بیت‌کوین به توکن‌های خود می‌پرداختند.
- 2014 – 2016: موسسات مالی و سرمایه‌گذاران نخستین علایق خود را نسبت به ICO نشان دادند. پروژه‌هایی مانند Mastercoin و Ethereum از طریق ICO به جذب میلیون‌ها دلار سرمایه‌گذاری پرداختند. این سال‌ها شاهد گسترش استفاده از این روش بودیم.
- 2017: سال 2017 به عنوان سال بلندپروازی ICO مشهور است. در این سال، بسیاری از پروژه‌ها و استارتاپ‌ها با ICO به جذب سرمایه‌گذاری‌های بسیار بزرگ پرداختند. این امر منجر به جذب میلیاردها دلار سرمایه‌گذاری شد و باعث افزایش توجه و حجم سرمایه‌گذاری در ارزهای دیجیتال شد.
- 2017 – 2018: با رشد نسبت به همه جا دیده شده در ICO، شروع به برخی مشکلات و ابهامات در این زمینه شد. برخی از ICOها به شکل‌های متعارض و غیرشفاف به بازار عرضه شدند، که این امر به برخی از کلاهبرداری‌ها و تخلفات مالی منجر شد.
- 2018 – 2020: به علت مسائل حقوقی و نظارتی در برخی کشورها و نگرانی‌ها از سوی سازمان‌های تنظیمی و بانک‌ها، میزان ICOها به شدت کاهش یافت. در عوض، مفهوم‌های جدیدی مانند STO (Security Token Offering) و IEO (Initial Exchange Offering) مطرح شدند.
- 2020 و بعد: در سال‌های اخیر، ICO به طور متداول ترکاری شده و بیشتر به عنوان یک روش اولیه توزیع توکن‌ها استفاده می‌شود تا جذب سرمایه. این مفهوم به طور مستقیم یا غیرمستقیم همچنان یک نقش مهم در جذب سرمایه برای پروژه‌های مختلف ایفا می‌کند.
مهم است توجه داشت که تاریخچه ICO نشان می‌دهد که این فرآیند به تدریج تکامل یافته و با چالش‌ها و تغییرات در نظارت و مقررات به تجربه‌ای پیچیده و گوناگون تبدیل شده است.
انواع عرضه اولیه ICO
ICO (Initial Coin Offering) بر اساس ساختار و خصوصیات خود، می‌تواند به چند نوع مختلف تقسیم شود. در ادامه، انواع عرضه اولیه ICO را بررسی می‌کنیم:
- ICO تعدادی از توکن‌های پروژه (Utility Tokens): این نوع عرضه اولیه سکه ICO به عنوان معمول‌ترین نوع شناخته می‌شود. در این حالت، توکن‌ها به عنوان واحدهای مالی معاملاتی برای دسترسی به خدمات و محصولات پروژه مورد استفاده قرار می‌گیرند. معمولاً این توکن‌ها نقش مصرفی دارند و حق رأی در مسائل پروژه را ندارند.
- ICO توکن‌های توزیع‌شونده (Distribution Tokens): در این نوع ICO، توکن‌ها به تعداد محدودی عرضه می‌شوند و توزیع آنها به تمام سرمایه‌گذاران با فرصت محدودی انجام می‌شود. این نوع ICO به منظور توزیع توکن‌ها به تعداد کمتری از سرمایه‌گذاران مورد استفاده قرار می‌گیرد.
- ICO عمومی (Public ICO): این نوع ICO به عنوان روش عمده برای جذب سرمایه از جامعه عمومی استفاده می‌شود. در این حالت، توکن‌ها به عموم سرمایه‌گذاران به فروش می‌رسند و هر کس می‌تواند در ICO شرکت کند.
- ICO خصوصی (Private ICO): در ICO خصوصی، توکن‌ها به محدوده‌ای از سرمایه‌گذاران عرضه می‌شوند، معمولاً به دسته‌ای از سرمایه‌گذاران نخبه یا سرمایه‌گذاران ویژه. این نوع ICO بیشتر در مواردی استفاده می‌شود که پروژه نیاز به جذب سرمایه‌گذاری از اشخاص خاص دارد.
توجه داشته باشید که هر نوع عرضه اولیه سکه ICO ممکن است تحت قوانین و مقررات متفاوت در کشورها قرار گیرد و برخی از آنها ممکن است به عنوان اوراق بهادار در نظر گرفته شوند که نیازمند رعایت مقررات مالی و نظارت تنظیمی می‌شوند. بنابراین، پیش از شرکت در هر نوع ICO، به دقت به مقررات محلی و بین‌المللی مربوط به این فرآیند توجه داشته و مشورت حقوقی می‌پذیرید.
فرایند توزیع ICO
فرآیند توزیع توکن‌ها در یک ICO (Initial Coin Offering) مرحله مهمی از این فرآیند است و می‌تواند به چند مرحله تقسیم شود. در ادامه، فرآیند توزیع ICO را توضیح می‌دهیم:
- مقدمه و اعلان: پروژه یا تیم تصمیم به انجام یک ICO می‌گیرند و اطلاعات اولیه در مورد پروژه و ICO را منتشر می‌کنند. این مرحله شامل معرفی تیم، توضیح مشکلی که پروژه حل می‌کند، و رویکردهای اصلی به ICO است.
- صدور و توزیع توکن‌ها: توکن‌های ICO تولید می‌شوند و برای توزیع آماده می‌شوند. این توکن‌ها می‌توانند بر پایه استانداردهای بلاکچین مانند ERC-20 برای اتریوم یا استانداردهای مشابه برای بلاک‌چین‌های دیگر تولید شوند.
- تعیین شرایط و معامله‌ها: پروژه باید شرایط و معامله‌های مرتبط با ICO را تعیین کند. این شامل قیمت توکن، تاریخ‌های شروع و پایان ICO، سقف سرمایه‌گذاری (Hard Cap) و سقف حداقل سرمایه‌گذاری (Soft Cap)، و همچنین نحوه پرداخت برای توکن‌ها می‌شود.
- شروع فاز‌های مختلف: بسیاری از ICO به چند فاز مختلف تقسیم می‌شوند. این مراحل می‌توانند شامل فاز اولیه، فاز نیمه‌نهایی و فاز نهایی باشند. هر فاز شروع و پایان معین دارد و در هر فاز شرایط متفاوتی ممکن است اعمال شود. اغلب در فاز‌های اولیه تخفیف‌های خاصی به سرمایه‌گذاران ارائه می‌شود.
- فرآیند توزیع: در این مرحله، سرمایه‌گذاران توکن‌ها را خریداری می‌کنند. این فرآیند معمولاً از طریق پرداخت ارزهای دیجیتال معروف مانند بیت‌کوین یا اتریوم صورت می‌گیرد. توکن‌ها به سرمایه‌گذاران ارائه می‌شوند و می‌توانند در کیف‌های ارز دیجیتالی نگه‌داری شوند.
- پایان ICO: پس از اتمام هر فاز یا تا رسیدن به حداقل مجموعه سرمایه‌گذاری، ICO به پایان می‌رسد. پروژه تعهد به توزیع توکن‌ها به سرمایه‌گذاران می‌دهد.
- توزیع توکن‌ها: پس از اتمام ICO، توکن‌ها به سرمایه‌گذاران توزیع می‌شوند. این توزیع می‌تواند به صورت خودکار (مطابق با شرایط اعلام شده) یا دستی (توسط تیم پروژه) انجام شود.
مهم است توجه داشت که فرآیند توزیع در هر ICO ممکن است به شکل‌ها و ساختارهای مختلفی صورت گیرد و بسته به موارد خاص پروژه و تیم، تغییر کند. همچنین، توجه به مقررات و نظارت‌های مربوط به ICO در کشورهای مختلف بسیار مهم است.
پکیج آموزش ارز دیجیتال
در پکیج آموزش ارز دیجیتال قدم به قدم همراه با پشتیبان اختصاصی خود به ۱.مقدمات و اصطلاحات ارز دیجیتال ۲.نحوه تحلیل فاندامنتال، کیف پول ها و صرافی ها ۳.الگوهای نموداری و پرایس اکشن و اندیکاتورها و استراتژی‌های معاملاتی مسلط ...
کلاه برداری در عرضه اولیه سکه ICO
کلاهبرداری در عرضه اولیه سکه ICO یک مسأله مهم و جدی است که در دنیای ارزهای دیجیتال اتفاق می‌افتد. این موضوع می‌تواند به زودی‌ترین فرصت‌های سرمایه‌گذاری را تبدیل به یک معامله ناموفق و از دست دادن سرمایه کند. در زیر تعدادی از رایج‌ترین انواع کلاهبرداری در ICO را شرح داده‌ایم:
- توکن‌هایPump and Dump: در این نوع کلاهبرداری، افراد یا گروه‌ها به سرمایه‌گذاران وعده می‌دهند که توکن‌یا ارز دیجیتال معینی در ارزش بها خواهد افزود و سپس توکن‌ها را به قیمت بالا می‌برند (پمپ) و سپس به سرعت می‌فروشند (دام)، که به سرمایه‌گذاران زیان می‌رساند.
- پروژه‌های ناشناس: پروژه‌هایی که اطلاعات ناشناسی در مورد تیم یا توسعه‌دهندگان خود دارند یا اطلاعات معتبر و ارزشی از خود در اختیار سرمایه‌گذاران ارائه نمی‌دهند.
- سایت‌ها و تلگرام‌های جعلی: تلگرام‌ها و وب‌سایت‌های جعلی با نام‌های مشابه پروژه‌های معروف و اصلی را ایجاد کرده و سعی در جذب سرمایه‌گذاران دارند. این تقلب‌ها معمولاً از طریق ارسال اطلاعات جعلی و پیام‌های تبلیغی به سرمایه‌گذاران انجام می‌شود.
- استفاده از نام‌های معروف در تیم: برخی از پروژه‌ها از نام‌های مشهور یا معروف برای تیم‌های خود استفاده می‌کنند، در صورتی که این ادعاها درست نباشند. این امر باعث افزایش اعتماد سرمایه‌گذاران به پروژه می‌شود.
برای جلوگیری از کلاهبرداری در ICO، سرمایه‌گذاران باید اقدامات احتیاطی مناسبی انجام دهند:
- تحقیق کامل: برای شرکت در یک ICO، تحقیق کاملی در مورد پروژه، تیم توسعه‌دهنده، مقررات مربوطه و شرایط ICO انجام دهید.
- تحلیل توکن‌ها: توکن‌ها و سند توکن‌ها را دقیقاً بررسی کنید و مطالعه کنید تا بفهمید توکن‌ها چه ارزشی دارند و چگونه مورد استفاده قرار می‌گیرند.
- اطلاعات شفاف: پروژه باید اطلاعات کافی و شفافی ارائه دهد و تیم توسعه‌دهنده باید قابل دسترسی باشد.
- مشورت حقوقی و مالی: به مشاوران حقوقی و مالی متخصص در زمینه ارزهای دیجیتال مراجعه کنید تا از تصمیم‌گیری‌های خود مطمئن شوید.
با توجه به ریسک‌های احتمالی، هشدارها و کلاهبرداری‌های ممکن در ICO، انجام تحقیق دقیق و انتخاب با دقت پروژه‌ها بسیار مهم است تا از از دست دادن سرمایه‌تان جلوگیری کنید.
خرید عرضه اولیه سکه
خرید عرضه اولیه سکه (ICO) ممکن است به نسبت ساده به نظر بیاید، اما باید دقت و احتیاط لازم را داشته باشید تا از خرید در یک پروژه معتبر و امن اطمینان حاصل کنید. در ادامه، نحوه خرید یک ICO را توضیح می‌دهیم:
- تحقیق و انتخاب پروژه: قبل از هر چیز، باید زمانی صرف تحقیق در مورد پروژه‌های مختلف کنید. مطالعه کامل سند توکن (Whitepaper) و آشنایی با اهداف، تیم توسعه‌دهنده، فناوری پایه، و اطلاعات مرتبط با پروژه بسیار مهم است. پروژه‌ها می‌توانند در زمینه‌های مختلفی مانند فناوری بلاکچین، فاینانس، سلامت و غیره فعالیت کنند. باید پروژه‌ای را انتخاب کنید که با علایق و اعتقادات شما همخوانی دارد.
- ثبت نام و تأیید هویت: بسیاری از پروژه‌ها از شما خواهش می‌کنند که حساب کاربری ایجاد کنید و هویت خود را تأیید کنید. این مراحل امنیتی است که از شما درخواست می‌شود تا بدانند که شما یک سرمایه‌گذار واقعی هستید. شما باید اطلاعات شخصی و اثبات هویت را ارائه دهید.
- انتخاب و ارز دیجیتال خریداری کنید: بسیاری از ICO از ارزهای دیجیتال مانند بیت‌کوین (Bitcoin) یا اتریوم (Ethereum) به عنوان واحد پرداخت برای خرید توکن‌ها استفاده می‌کنند. بنابراین، اگر این ارزها را ندارید، باید از یک صرافی ارزهای دیجیتال خرید کنید. برای این کار:
- ثبت نام در یک صرافی ارزهای دیجیتال معتبر.
- تأیید حساب خود و تکمیل اطلاعات هویتی.
- افزایش موجودی حساب خود با ارز دیجیتال.
- شارژ کیف ارز دیجیتالی: بعد از خرید ارز دیجیتال، باید کیف ارز دیجیتالی (مانند کیف Ledger یا کیف trust wallet) خود را شارژ کنید. این کیف ارز دیجیتال به عنوان محل ذخیره ارز دیجیتال شما برای تراکنش‌های ICO استفاده می‌شود.
- خرید توکن‌ها: بعد از انجام مراحل فوق، می‌توانید به صفحه خرید توکن‌های ICO دسترسی پیدا کنید و تعداد مورد نظر خود از توکن‌ها را خریداری کنید. شما باید مقدار معینی از ارز دیجیتال خود را به آدرس اعلام‌شده توسط پروژه ارسال کنید.
- پشتیبانی از توکن‌ها: پس از خرید توکن‌ها، از آنها مراقبت کنید و به طور امن آنها را در کیف ارز دیجیتالی خود نگه‌دارید. اگر نیاز به مدیریت یا انتقال توکن‌ها دارید، از کیف ارز دیجیتالی خود استفاده کنید.
- موارد حقوقی: به موارد حقوقی مرتبط با ICO دقت کنید و از توصیه‌های حقوقی متخصصان بهره ببرید.
به عنوان یک نکته مهم، همیشه مراقب کلاهبرداری‌ها باشید و به تحقیق دقیق و انتخاب پروژه‌های معتبر توجه کنید. مطمئن شوید که از منابع معتبر برای دریافت اطلاعات و آدرس‌ها استفاده می‌کنید و هیچ‌وقت اطلاعات خصوصی یا کلیدهای خصوصی خود را به دیگران ارسال نکنید.
بهترین عرضه اولیه سکه چیست؟
بی‌تردید، یکی از معتبرترین و بهترین صرافی‌های عرضه اولیه سکه ICO در جهان، صرافی بایننس است. متأسفانه، این صرافی خدمات خود را به شهروندان ایرانی ارائه نمی‌دهد. همچنین، صرافی هیوبی نیز به عنوان یکی از برترین و بهترین صرافی‌ها برای عرضه اولیه سکه ICO شناخته می‌شود و امکانات خوبی ارائه می‌دهد. اما متأسفانه، ایرانیان قادر به ثبت نام و استفاده از خدمات آن نمی‌باشند.
در این بخش، بهترین پلتفرم‌های عرضه اولیه سکه ICO را معرفی می‌کنیم که برای افراد ایرانی تحریم نیستند و امکان ثبت‌نام و خرید توکن‌های عرضه اولیه را فراهم می‌کنند. در زمینه ثبت‌نام و استفاده از این پلتفرم‌ها یا به عبارتی صرافی‌ها باید دقت و احتیاط لازم را داشته باشید.
در اینجا لیستی از سایت های مختلف برای شرکت و بررسی جزییات نماد عرضه اولیه سکه آمده است:
Pre-ICO چیست؟
Pre-ICO به مرحله‌ای در فرآیند عرضه اولیه سکه ICO ارجاع دارد که قبل از شروع عملیات اصلی ICO برگزار می‌شود. این مرحله معمولاً به عنوان مرحله پیش‌فروش یا پیش‌فروش خصوصی نیز شناخته می‌شود. در این مرحله، توکن‌های دیجیتال مرتبط با پروژه به سرمایه‌گذاران عرضه می‌شود، اما با شرایط و قیمت‌های مختلف نسبت به مرحله عرضه عمومی ICO.
Pre-ICO معمولاً به منظور جذب سرمایه‌گذاری از سرمایه‌گذاران حرفه‌ای و نخبه انجام می‌شود. این مرحله به توسعه‌دهندگان پروژه اجازه می‌دهد تا سرمایه‌گذاری اولیه جهت توسعه پروژه را جلب کنند و بودجه مورد نیاز برای آغاز ICO اصلی را تامین کنند. Pre-ICO می‌تواند به عنوان یک منبع تأمین مالی مهم برای پروژه‌ها باشد و به آنها کمک می‌کند تا به مرحله عرضه عمومی خود برسند.
تفاوت اصلی Pre-ICO با ICO عمومی در شرایط و قیمت فروش توکن‌هاست. معمولاً توکن‌های Pre-ICO به قیمت مناسب‌تری برای سرمایه‌گذاران عرضه می‌شود و ممکن است شرایط مختلفی برای خرید داشته باشد، از جمله مقدار حداقل سرمایه‌گذاری. این مرحله عمدتاً به منظور جذب سرمایه‌گذاری اولیه و تسریع در توسعه پروژه انجام می‌شود.
مهم است برای سرمایه‌گذاران به دقت به شرایط و مشخصات Pre-ICO توجه کنند و تحقیقات کافی را انجام دهند تا از معتبریت پروژه و شرایط خرید مطلع شوند.
مزایا و معایب ICO
مزایا و معایب عرضه اولیه سکه ICO به شرح زیر هستند:
مزایا:
- منابع مالی تازه: ICO به توسعه‌دهندگان پروژه‌ها امکان می‌دهد تا منابع مالی تازه جهت توسعه پروژه‌ها و ایده‌های خود جلب کنند.
- سرعت و سهولت: عرضه اولیه سکه به سرمایه‌گذاران امکان می‌دهد به سرعت به توکن‌های جدید دسترسی پیدا کنند و بدون نیاز به میانجی یا مراکز مالی عمل کنند.
- اهمیت آزادی مالی: ICO به افراد عادی نیز اجازه می‌دهد تا در سرمایه‌گذاری در ارزهای دیجیتال شرکت کنند و به این طریق به آزادی مالی دست یابند.
- تنوع: با وجود تعداد زیادی پروژه‌ها و ICOها، سرمایه‌گذاران به تنوع گسترده‌ای از انتخاب‌ها دسترسی دارند.
معایب:
- ریسک بالا: ICOها معمولاً با ریسک‌های بالایی همراه هستند. اغلب پروژه‌ها به نمایش آورده نشده‌اند و ممکن است سرمایه‌گذاران از سرمایه خود بی‌خبر باقی ماند.
- کلاهبرداری و فرار سرمایه‌گذار: با توجه به عدم نظارت یا مقررات مشخص در ICO، توسعه‌دهندگان بدنه‌های کلاهبرداری ممکن است از این موقعیت برای جذب سرمایه‌گذاران به نفع خود استفاده کنند و سپس فرار کنند.
- بی‌توجهی به مسائل قانونی: بسیاری از ICOها ممکن است نادرست با مسائل قانونی رفتار کنند یا در تضمین‌های قانونی نقص داشته باشند.
- نقاب گمانه‌زنی و عدم شفافیت: بسیاری از پروژه‌ها و ICOها اطلاعات ناکافی یا مبهم در مورد اهداف و عملکرد خود ارائه می‌دهند و سرمایه‌گذاران نمی‌توانند تصمیم به خرید آگاهانه بگیرند.
- ناپایداری بازار: بازار ارزهای دیجیتال بسیار نوپا و نوسازی است. این امر می‌تواند منجر به نوسانات ناپایدار در قیمت‌ها و سرمایه‌گذاری‌ها شود.
به عنوان یک سرمایه‌گذار یا توسعه‌دهنده پروژه، مهم است تا کنار همه مزایا و معایب مرتبط با ICO تفکر کنید و تحقیقات کافی را انجام دهید قبل از شرکت در یک عرضه اولیه سکه. همچنین، توصیه می‌شود از منابع قابل اعتماد و مشاوران مالی در این زمینه استفاده کنید.
STO و IEO چیست؟
STO (Security Token Offering) و IEO (Initial Exchange Offering) دو روش مختلف همانند عرضه اولیه سکه ICO برای جذب سرمایه از سرمایه‌گذاران در دنیای ارزهای دیجیتال هستند:
- STO (Security Token Offering):
- نوع توکن: در یک STO، توکن‌هایی به نام توکن‌های امنیتی (Security Tokens) عرضه می‌شوند. این توکن‌ها معمولاً ارتباط مستقیم با دارایی‌ها یا حقوق مالکیت دارند و تضمین شده‌اند.
- معاملات حاکمیتی: STOها معمولاً تحت مقررات حاکمیتی محلی و بین‌المللی انجام می‌شوند و مطابق با قوانین امنیتی و تبادل مالی.
- مربوط به ارزهای ملی: پرداخت برای توکن‌های امنیتی ممکن است به ارزهای ملی معامله شود و این تراکنش‌ها معمولاً با رخدادهای مالی معمولی مشابهند.
- IEO (Initial Exchange Offering):
- نوع توکن: در یک IEO، توکن‌ها عموماً توکن‌های اعتباری (Utility Tokens) هستند که بیشتر به عنوان ابزارهای دسترسی به خدمات یا ویژگی‌های مرتبط با پروژه مورد استفاده قرار می‌گیرند.
- معاملات حاکمیتی: IEOها بر روی صرافی‌ها و پلتفرم‌های تبادل دیجیتال معامله می‌شوند و معمولاً تحت نظارت معاملات این صرافی‌ها صورت می‌پذیرد.
- مربوط به ارزهای دیجیتال: پرداخت برای توکن‌های اعتباری در یک IEO عموماً با ارزهای دیجیتال معامله می‌شود.
تفاوت اصلی میان ICO، STO و IEO در نوع توکن‌ها و قوانین مربوط به آنهاست. ICOها معمولاً توکن‌های معاملاتی عرضه می‌کنند و در بسیاری از موارد قوانین کمتری را رعایت می‌کنند. در مقابل، STOها توکن‌های اوراق بهادار را عرضه می‌کنند و تحت نظارت قوانین سختگیرانه‌تری قرار دارند. IEO نیز به عنوان یک نسخه ایمن‌تر از ICO مطرح می‌شود، زیرا فرآیند تصدی توکن‌ها توسط یک صرافی با معاملات عمومی انجام می‌شود و این صرافی مسئول انتخاب پروژه‌های معتبر است.
IPO چیست؟
در پاسخ به این پرسش که IPO یا عرضه اولیه سهام به چه معناست؟ میتوان بیان کرد که IPO (Initial Public Offering) به معنای عرضه ی اولیه ی سهام یک شرکت است. این فرآیند به شرکت‌ها اجازه می‌دهد سهام خود را به عموم مردم عرضه کرده و به عنوان یک شرکت عمومی در بازار سرمایه (بورس) معامله شوند. از زمانی که یک شرکت تصمیم به انجام IPO می‌گیرد، سهام آن در بازار سهام عمومی به فروش می‌رسد و تا زمانی که از سوی سهامداران خریداری نشده باشد، به عنوان سهام معامله می‌شود.
IPO به شرکت‌ها منابع مالی جدید فراهم می‌کند و به آنها امکان دسترسی به سرمایه‌گذاران جدید و عمومی را می‌دهد. این فرآیند می‌تواند به شرکت‌ها در توسعه و رشد کمک کند. همچنین، IPO معمولاً با زیاده‌رشد ارزش سهام و افزایش شهرت شرکت همراه است.
پس از انجام IPO، سهام شرکت در بازار سرمایه قابل معامله می‌شوند و توسط سرمایه‌گذاران عمده و عمومی خریداری می‌شود. شرکت‌ها معمولاً برای انجام یک IPO به مشاوران مالی و حقوقی نیاز دارند تا اطلاعات مالی و قانونی خود را برای عموم به صورت شفاف ارائه دهند و اطمینان حاصل کنند که فرآیند به درستی انجام می‌شود.
در این مقاله بیشتر به IPO در ایران می‌پردازیم.
تاریخچه IPO
تاریخچه IPO (Initial Public Offering) به شکل زیر است:
- قرن ۱۷ و ۱۸: عرضه عمومی سهام در اروپا: اولین عرضه اولیه سهام IPO شناخته‌شده در تاریخ به سال ۱۶۰۲ در هلند برمی‌گردد که Dutch East India Company سهام خود را به عموم مردم عرضه کرد. این شرکت به عنوان یکی از نخستین شرکت‌هایی بود که در زمینه تجارت بین‌المللی و کشف سفرهای جهانی فعالیت داشت.
- قرن ۱۹: ایالات متحده: در اوایل قرن نوزدهم، ایالات متحده آمریکا شاهد رشد سریع تجارت و صنعت بود. شرکت‌های بسیاری در این دوره به عموم سهام خود را عرضه کردند. اولین بورس اوراق بهادار در نیویورک در سال ۱۷۹۲ تأسیس شد.
- قرن ۲۰: رشد بازار سرمایه: در این قرن، بازار سرمایه به شکل چشمگیری گسترش یافت. IPO ها به عنوان راهی برای شرکت‌ها برای جذب سرمایه جهت توسعه و رشد فرصت‌طلبی به حساب می‌آمدند. دهه‌های ۱۹۲۰ و ۱۹۶۰ به خصوص دورانی بود که بازار سهام بسیار پررنگ و پویا شد.
تاریخچه IPO نشان دهنده نقش اساسی این فرآیند در جذب سرمایه، توسعه اقتصاد، و ایجاد فرصت‌های سرمایه‌گذاری است.
تاریخچه IPO در ایران
تاریخچه IPO (Initial Public Offering) یا عرضه عمومی اولیه سهام در ایران نیز دارای تاریخچه‌ای خاص است. در اینجا تاریخچه‌ای از IPO در ایران ارائه می‌شود:
- دهه ۱۹۵۰: در اوایل دهه ۱۹۵۰، شرکت‌های دولتی ایران به مرور به عرضه سهام عمومی اولیه اقدام کردند. برخی از نمونه‌های معروف در این دوران شامل شرکت ملی نفت ایران (National Iranian Oil Company) و شرکت ملی گاز ایران (National Iranian Gas Company) بودند.
- دوران انقلاب اسلامی (اواخر دهه ۱۹۷۰ و اوایل دهه ۱۹۸۰): پس از انقلاب اسلامی در ایران در دهه ۱۹۷۰ و ۱۹۸۰، تعداد زیادی از شرکت‌ها ملی شدند و عملیات IPO تا حد زیادی کاهش یافت.
- دوران پساانقلاب: در دوران پساانقلاب اسلامی و به ویژه در دهه ۱۹۸۰ و ۱۹۹۰، توسعه بازار سرمایه و عرضه عمومی اولیه سهام کمرنگ شد.
- دوره جدید بازار سرمایه: در دهه ۲۰۰۰ و به ویژه پس از تأسیس بورس اوراق بهادار تهران در سال ۲۰۰۷، بازار سرمایه در ایران دوباره رونق یافت. در این دوره، تعداد بیشتری از شرکت‌ها به عرضه عمومی اولیه سهام پرداختند و بازار سرمایه در کشور رشد چشمگیری داشت.
تاریخچه IPO در ایران نشان دهنده تغییرات متعدد در توسعه بازار سرمایه و نقش مهم این فرآیند در جذب سرمایه برای شرکت‌ها و توسعه اقتصاد کشور است.
آموزش رایگان بورس
همین الان با وارد کردن اطلاعات خود در فرم، دوره آموزش بورس را به صورت رایگان دریافت نمایید.
مزایا و معایب IPO
IPO (Initial Public Offering) یکی از روش‌های اصلی جهت جذب سرمایه در بازار سرمایه است و با خود مزایا و معایبی همراه است:
مزایای خرید عرضه اولیه سهام:
- جذب سرمایه: یکی از مزایای عرضه اولیه سهام جذب سرمایه برای شرکت است. با عرضه عمومی سهام، شرکت می‌تواند میلیون‌ها یا حتی میلیاردها دلار از سرمایه جذب کند که برای توسعه کسب و کار، افزایش تولید، افزایش سهم در بازار، و پرداخت بدهی‌های معقول استفاده می‌شود.
- استقلال مالی: با تبدیل شدن به یک شرکت عمومی، شرکت از استقلال مالی برخوردار می‌شود و نیاز به وابستگی به بدهی‌های بانکی یا سرمایه‌گذاران خصوصی کمتر می‌شود.
- ارزش سهام: عرضه عمومی موجب افزایش شهرت شرکت و افزایش اعتماد سهامداران و سرمایه‌گذاران می‌شود که در نتیجه، ارزش سهام افزایش می‌یابد.
- مالکیت عامه: یکی دیگر از مزایای عرضه اولیه سهام، شرکت به مالکیت عامه منتقل می‌شود و این به عموم مردم اجازه می‌دهد تا به عنوان سهامداران در انتخاب مدیریت و تصمیم‌گیری‌های شرکت شرکت کنند.
معایب خرید عرضه اولیه سهام:
- هزینه و زمان: فرآیند آماده‌سازی و انجام یک IPO هزینه‌بر و زمان‌بر است. این شامل هزینه‌های حقوقی، مالی، و بازاریابی می‌شود.
- مشمولیت به مقررات بورس: شرکت‌های عمومی معمولاً مشمولیت به مقررات بورس و نظارت ادارات مالی می‌شوند که ممکن است محدودیت‌ها و الزامات اضافی را برای آنها به همراه داشته باشد.
- تضاد منافع: شرکت‌ها ممکن است در فرآیند IPO به تضاد منافع بین سهامداران، مدیران، و سرمایه‌گذاران مواجه شوند.
- ضعف محرمانگی: عرضه عمومی سهام ممکن است اطلاعات مهم شرکت را عمومی کند و از محرمانگی کاسته شود.
مزایای عرضه اولیه سهام و معایب ان بستگی به شرایط و اهداف شرکت مورد نظر دارند و انتخاب بین انجام یک IPO و بقیه روش‌های جذب سرمایه، نیاز به ارزیابی دقیق و تعادل می‌طلبد.
انواع عرضه اولیه سهام در بازار سرمایه
در بازار سرمایه ایران نیز میتوان مشاهده کرد که انواع مختلفی از عرضه اولیه سهام IPO وجود دارد. این انواع شامل:
- روش ثبت دفتری
- روش حراج
- روش قیمت ثابت
این سه نوع از عرضه اولیه سهام در بازار بورس از جمله پرکاربردترین روش‌های معامله در بازار سرمایه ایران هستند. در ادامه به تشریح این سه روش می‌پردازیم.
روش ثبت دفتری
منظور از عرضه اولیه سهام به روش ثبت دفتری (Book Building) یکی از روش‌های عرضه اولیه سهام بورس است. در این روش، تعداد و قیمت سهام توسط شرکت صادرکننده سهام و مدیریت بر اساس تقاضای و نظرات متقاضیان و سرمایه‌گذاران تعیین می‌شود. این فرآیند به‌صورت تخصصی توسط نهادهای مالی و بورسی انجام می‌شود. روش ثبت دفتری معمولاً به عنوان یک روش شفاف و شیوه‌ای برای تعیین قیمت سهام به‌کار می‌رود و به شرکت‌ها امکان می‌دهد سرمایه‌گذاران مختلف را جذب کنند و از نظر اقتصادی منطقی ترین قیمت را برای سهام‌های خود تعیین کنند.
روش حراج
منظور از عرضه اولیه سهام عرضه اولیه به روش حراج (Auction IPO) یکی دیگر از روش‌های عرضه اولیه سهام در بازار سرمایه است. در این روش، قیمت سهام توسط سرمایه‌گذاران و مشارکت‌کنندگان در حراج تعیین می‌شود و به منظور تخصیص سهام استفاده می‌شود. این فرآیند به‌صورت عمومی و در شکل یک حراج عمومی انجام می‌شود و به توجه به تقاضا و پیشنهادهای سرمایه‌گذاران، قیمت نهایی برای سهام مشخص می‌شود.
این روش به‌طور عمومی به‌عنوان یک روش شفاف و عادلانه برای تعیین قیمت سهام شناخته می‌شود، زیرا قیمت نهایی بر اساس تقاضا و پیشنهادات واقعی سرمایه‌گذاران تعیین می‌شود. این فرآیند ممکن است برای شرکت‌ها منطقی‌تر و کارآمدتر باشد.
روش قیمت ثابت
منظور از عرضه اولیه سهام به روش قیمت ثابت (Fixed Price IPO) یکی دیگر از روش‌های عرضه عمومی اولیه سهام در بازار سرمایه است. در این روش، قیمت سهام توسط شرکت صادرکننده سهام به صورت ثابت مشخص می‌شود و به تمام سرمایه‌گذاران عرضه می‌شود. این فرآیند ممکن است به‌صورت علنی یا خصوصی انجام شود. این روش عموماً برای شرکت‌هایی که می‌خواهند سهام خود را به جمعیت گسترده‌تری از سرمایه‌گذاران عرضه کنند و معاملات را ساده‌تر نگه دارند مناسب است. اما در این روش، تطابق نسبت به تقاضا و پیشنهادات سرمایه‌گذاران برقرار نمی‌شود و قیمت سهام به طور کامل توسط شرکت تعیین می‌شود.
نحوه اطلاع از عرضه اولیه سهام
برای اطلاع از عرضه اولیه سهام (IPO) یک شرکت، می‌توانید از راه‌های زیر استفاده کنید:
- وب‌سایت‌های بازار سرمایه: به‌طور معمول، دو روز قبل از عرضه اولیه سهام توسط سازمان بورس، زمان آغاز معاملات با سهام شرکت‌های مختلف به سهامداران اعلام می‌شود، تا اینکه سهامداران به‌موقع برای تهیه مبلغ مورد نیاز برای خرید عرضه اولیه سهام آمادگی داشته باشند.
- کارگزاری ها: برای اطلاع‌رسانی زمان عرضه اولیه سهام معمولاً از طریق ارسال ایمیل یا پیامک صورت می‌گیرد. بسیاری از کارگزاری‌ها از این روش برای اطلاع‌رسانی زمان عرضه اولیه سهام به مشتریان خود استفاده می‌کنند.
اطلاعات دقیق و به‌روز در مورد زمان عرضه اولیه سهام (IPO) به شما کمک می‌کند تا تصمیم‌گیری مناسب در خصوص سرمایه‌گذاری در این فرصت ارزشمند انجام دهید. همچنین، توصیه می‌شود که پیش از هر معامله و سرمایه‌گذاری، با مشاوران مالی متخصص مشورت نمایید.
تفاوت ICO با IPO
معاملات مالی در دنیای امروز به شکل‌های مختلفی صورت می‌گیرند و از جمله این شکل‌ها، “Initial Coin Offering” (ICO) و “Initial Public Offering” (IPO) به عنوان دو روش مهم برای جذب سرمایه به شمار می‌آیند. هر دو این روش‌ها از منابع جذب سرمایه برای شرکت‌ها و توسعه‌دهندگان مختلف استفاده می‌کنند، اما تفاوت‌ها و مشخصه‌های آنها باعث می‌شود هر کدام به مخاطبان و شرایط خاص خود جذابیت داشته باشند. در این جا، ما به بررسی و تفاوت‌های ICO و IPO خواهیم پرداخت و اهمیت هر یک از این روش‌ها در جذب سرمایه و توسعه کسب‌وکارها را بررسی خواهیم کرد.
- ماهیت:
- ICO (Initial Coin Offering): به عرضه اولیه سکه ICO اشاره دارد. در یک ICO، یک پروژه یا شرکت استارتاپ توکن‌های رمزارزی خود را به عنوان یک واحد ارزی معامله‌پذیر عرضه می‌کند تا سرمایه‌گذاران بتوانند آنها را بخرند. ICOها برای جذب سرمایه جهت توسعه یا اجرای یک پروژه مختص استفاده می‌شوند.
- IPO (Initial Public Offering): به عرضه ی اولیه ی سهام یک شرکت ارائه دهنده محصولات و خدمات غیررمزارزی اشاره دارد. در این مورد، شرکت سهام خود را به عنوان اوراق بهادار در بازار سرمایه عرضه می‌کند و سرمایه‌گذاران می‌توانند این سهام را خریداری کنند.
- حقوق سرمایه‌گذاران:
- ICO: در ICO، سرمایه‌گذاران به تعداد توکن‌هایی که خریداری می‌کنند، حقوقی در پروژه یا شبکه رمزارزی دریافت می‌کنند. این حقوق معمولاً به شکل مالیاتی، مدل کسب درآمد یا حق رأی متفاوت ممکن است.
- IPO: در IPO، سرمایه‌گذاران حقوق به عنوان سهام دارند و در صورت مالیاتی شدن سود شرکت و معاملات سهام در بازار سرمایه از مالیات معافیت دارند. همچنین، سهامداران حق رأی در موضوعات شرکت را دارند و در موفقیت و سیاست‌های شرکت تأثیر دارند.
- نظارت و قوانین:
- ICO: ICO تا حد زیادی بدون نظارت مراجع دولتی یا مالی و بدون الزام به رعایت قوانین سخت‌تری برگزار می‌شود، و این می‌تواند به وجود پروژه‌های ناامن و کلاهبرداری منجر شود.
- IPO: برای برگزاری یک IPO، شرکت باید به دقت قوانین بازار سرمایه را رعایت کند و از نظر نهادهای نظارتی نظارت دقیقی را تجربه کند.
- ریسک:
- ICO: سرمایه‌گذاران در ICO با ریسک‌های بیشتری روبرو هستند، زیرا ممکن است با تغییرات شدید و پرشکستگی‌های محتمل در بازار رمزارزها مواجه شوند.
- IPO: ریسک‌ها در عرضه اولیه سهام IPO کمتر هستند و سرمایه‌گذاران به سرمایه‌گذاری در شرکت‌های با سابقه و نماد بزرگتری در بازار سرمایه می‌پردازند.
به طور خلاصه، تفاوت ICO با IPO، دو نوع فرایند مختلف از سرمایه‌گذاری و ریسک هستند و برای اهداف متفاوتی استفاده می‌شوند. توجه به نظارت و قوانین مرتبط با هر یک از این روش‌ها بسیار مهم است تا سرمایه‌گذاران حقوق و امانت خود را حفظ کنند.
پکیج جامع آموزش بورس
stock exchange یا bourse، بورسی است که در آن کارگذاران سهام و معامله گران می توانند اوراق بهادار مانند سهام، اوراق قرضه و سایر ابزارهای مالی را خرید و فروش کنند. بورس به دو دسته طبقه بندی می شود: بورس کالا و بورس اوراق بهادار. در این پکیج جامع آموزش بورس ، بازار بورس و اصطلاحات آن معرفی شده و نحوه سرمایه گذاری ...
نتیجه گیری
در این مقاله بررسی کردیم عرضه اولیه سکه و عرضه اولیه سهم چیست؟ و تفاوت های این دو مفهوم را بیان کردیم. همچنین معایب و مزایای عرضه اولیه سهام و سکه را شرح دادیم.
Initial Coin Offering (ICO) و Initial Public Offering (IPO) دو روش جذب سرمایه از عموم مردم یا سرمایه‌گذاران برای شرکت‌ها هستند، اما اختلافات مهمی دارند. در یک ICO، شرکت‌ها از طریق فروش توکن‌های دیجیتال خود به سرمایه‌گذاران جذب سرمایه می‌کنند، در حالی که در یک IPO، سهام شرکت به عموم عرضه می‌شوند. این تفاوت اصلی از لحاظ ویژگی‌های دارایی‌های معامله شده و نوع سرمایه‌گذاری مختلفی بین دو روش ایجاد می‌کند.
علاوه بر این، ICOها معمولاً به شرکت‌های نوپا و استارتاپ‌ها مرتبط‌تر هستند و برای آنها راهی برای جذب سرمایه تازه فراهم می‌کنند، در حالی که IPOها برای شرکت‌های بزرگتر و پایدارتر با تاریخچه عملکرد مالی استفاده می‌شوند.
در نهایت، ICO و IPO از نظر نظارتی و قوانین متفاوتی تحت پوشش قرار دارند. ICOها معمولاً تحت نظارت کمتری قرار دارند و اغلب به عنوان فعالیت‌های ریسک‌زا شناخته می‌شوند، در حالی که IPOها تحت نظارت سختگیرانه‌تری از سوی مراجع قانونی و بورس‌ها قرار دارند.
در کل، تفاوت‌های ICO و IPO شامل نوع دارایی‌های معامله شده، نوع شرکت‌های مستهدف، و نظام نظارتی هستند، که این تفاوت‌ها تأثیر مستقیمی بر روند جذب سرمایه و نوع سرمایه‌گذاری دارند.
دیدگاه کاربران
بدون دیدگاه